چند وقت پیش ها یه بنده خدایی میگفت تعداد عنوان برای کتاب
در غرب بیش از 70،000 است . و کلا رشد سریع مطبوعات در
غرب بخاطر نبود سانسور در این زمینه است . میگفت چون در
ذات مطبوعات سانسور نیست اگر به هر دلیلی بخوایم به زور در
مطبوعات سانسور ایجاد کنیم اون مطبوعات به هیچ رشدی نمیرسه
و در نهایت انگیزه ای برای نوشتن ایجاد نمیکنه ! میگفت برای همینه
در کشور ما تعداد عناوین کتاب در هرسال خیلی پایینه و کسی هم
که دست به قلم میزنه ،خودش یه خود سانسوری در نوشته هایش
میده و بعد کتاب رو میده به ناشر ، ناشر هم یه سانسوری در کتاب
میکنه و بعد باید این کتاب برای تایید بره وزارت ارشاد و در آنجا هم یه
2 سالی زیر دست ممیزی میمونه و سانسورهای لازم به عمل میاد
باز هم ممیزی میمونه اجازه چاپ بده یا نه ؟! چون اگه کتاب فردا به
هر دلیلی ناخوشایند باشه پای اونم گیره ؟! . میگفت کتابهایی که
محتوا خاصی ندارند بیرون میایند و چاپ میشند ولی چون جذابیت
ندارند خریداری نمیشوند و به مرور چاپ کتاب در کشور پایین میاد ؟!
میگفت از چند تا خبرنگار شنیده که برای روزنامه ها بخشنامه فرستاده
میشه که در مورد مثلا فلان موضوع صحبت نکنید یا حول این موارد
صحبت کنید و........... وگرنه تعطیل میشید و..............
از اینجا به بعدش رو خودم میگم
ای کاش سانسور در مطبوعات ما نبود ( یا حداقل بود )، چون شاید این
طوری محبوبیت مطبوعات در کشورمون بیشتر میشد و راست از کذب
بهتر آشکار میشد بی هیچ ترسی ! (نه اینکه 13 روز عید مطبوعات

تعطیل باشه وکسی هم اعتراضی نکنه ) اگه یکی یه چیزی بنویسه که
ناخوشایند بیاد ، خوب کسی که براش اون نوشته ناخوشایند بوده
بیاد یه جای دیگه نقدش کنه و.... یا مثلا اگه هزار نفر نامه بنویسند و
امضا کنند که فلان نوشته رو چرا چاپ کردید اون موقع فلان مسئول
مطبوعاتی رو ببریم پای میز محاکمه و.... به هر حال این طوری
دموکراسی قشنگتر شاید اجرا بشه تا اینکه اگه یه نوشته یا یه کتاب
به ذائقه 2 نفر خوش نیومد ................ ، بگذریم اینا فقط یه خیاله و
دیگر هیچ !!!!!!!!
پ.ن. نمیدونم چقدر متنم خود سانسوری داشت ؟